MADDÎ VE MANEVÎ EMANETE RİÂYET - 16 ARALIK 2024 - MEVLANA TAKVİMİ

Mevlana Takvimi

İnsanların korumak üzere birbirine bıraktığı veya bir kimsenin başkasından ödünç aldığı şeyler maddi anlamda emânettir. Kur’an-ı Kerim’de emânetlere riayet edilmesi emredilmiş emânete riayet, kurtuluşa eren müminlerin vasıflarından sayılmıştır. Hadis-i şerifte ise emânete hıyanet, münâfıklık alametlerinden sayılmıştır. Şöyle ki: “Münâfığın alameti dörttür: Konuştuğunda yalan söyler, söz verdiğinde yerine getirmez, kendisine bir şey emânet edildiğinde hıyânet eder, birisiyle anlaşmazlığa düştüğünde haddi aşar (hasmına zulmeder).” İnsanoğluna verilen mal, can, evlad, iyal, kendisine tevdi edilen görev ve ictimai sorumluluklar da birer emânettir. İnsanoğlunun uhdesine verilen bütün bu değerler, emânet sahibi Allâhü Teâlâ’nın emri doğrultusunda değerlendirilirse, emânete riayet edilmiş olur. Aksi halde, emânetin asıl sahibi olan Allâh (c.c.)’un rızasına uygun olmayan hayat, emânete hıyânet anlamına gelir. Kur’an-ı Kerim’de, emânetlerin ehline verilmesi emredilerek içtimaî sorumlulukların (görevin) liyakatli insanlara tevdi edilmesine işaret edilmiştir. Manevi anlamda emânet ise, geçmişten bize tevdi edilen dinimiz, dini değerlerimiz ve dini yükümlülüklerimizdir. Bu bağlamda, Kur’an, sünnet, İslâm, sahabe, selef-i sâlihin, İslâm itikadı, dini hükümler, ilim ve değer yargılarımız her mümin fert ve toplum için birer emânettir. Bunları korumak, yaşamak ve yaymak, Allâh (c.c.)’un yüklediği bir görev olarak en mühim emânetlerdir. Zira bu değerler bizim yaratılış gayemizi bize tanıtmaktadır. Bunları zayi ettikten sonra, diğer emânetlerin de bir değeri kalmaz. Kur’an-ı Kerim’de ve hadis-i şeriflerde imân ve ibâdet yükümlüklerimiz yanında evlat, iyal ve yöneticilik sorumluluğuna da ayrıca dikkat çekilmiştir. (www.ahmetgelisgen.com)