KUR’AN-I KERİM’İ İLMİ OLMADIĞI HALDE TEFSİR EDEN, CEHENNEM’E HAZIRLANSIN! - 20 ARALIK 2024 - MEVLANA TAKVİMİ

Mevlana Takvimi

Resûlullah (s.a.v.) buyurdu ki: “Bir kimse Allâh’ın Kitabı’nı kendi re’yi (fikir, görüş) ile tefsir etse ve bu tefsirinde isabet etmiş bulunsa yani açıklaması doğru olsa bile hatâ etmiş olur.” (Ebû Dâvud) İbn Abbas (r.a.)’den yapılan rivâyette, Resûlullâh (s.a.v.)’in şöyle buyurduğu bildirilmektedir: “Kim ki, Kur’an hakkında, ilmi olmadığı halde konuşursa (yani ilmi olmadığı halde kendi kafasına göre açıklarsa) Cehennemdeki yerine hazırlansın.” (Tirmizî) Başka bir hadîste de Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz şöyle buyurmaktadırlar: “Benden ilminiz ve selâhiyetiniz olmadığı halde uluorta hadîs rivâyet etmekten sakınınız (yâni bu konuda Allâh (c.c.)’dan korkunuz). Ancak sağlam bir şekilde bildiğiniz hadîsler müstesna, onları rivâyet edebilirsiniz. Kim bile bile kasıtlı olarak benim üzerime yalan isnad ederse, benim söylemediğim bir sözü beni söyledi diye yayarsa, Cehennem’deki yerine hazırlansın. Ve kim ki Kur’an üzerine kendi reyi, hevesi ve görüşü ile söz söyler, tefsir yaparsa, o da Cehennem’deki yerine hazırlansın.” (Ahmed b. Hanbel) Zamanımızda ilmî ehliyet ve liyakâti olmayan bir sürü câhil bilgiçlik taslıyarak Kur’an-ı Kerim’i kendi rey ve hevâlarına (fikir ve görüşlerine) göre tefsir etmekte ve böylece günâha girmektedirler. Hattâ o tefsirleri isabetli ve doğru olsa bile yine de yaptıkları iş hatâdır, günâhtır. Çünkü böyle bir şeye izin yoktur onlar için... Rivâyette “Kim ki Kur’an’ı kendi re’yi ile açıklamaya yeltenir, o kimse gerçeği örtmüş, hattâ bazen küfre ve inkâra düşmüş olur.” buyrulmaktadır. Müfessirliğe yeltenen câhil bir kişi, bazen o kadar yanlış bir açıklama yapabilir ki, o yüzden küfre saplanabilir. Bir de, Kur’an’ı kendi re’y, hevâ ve hevesi ile açıklayanlar, üzerine titremeleri gereken Kur’an gibi bir ni’met-i uzmâya karşı küfran-ı nimette bulunmuş olurlar. Rivayetteki “kefere” kelimesindeki tehdidin ağırlığı, kalbinde zerre kadar imân olan herkesi derin derin düşündürmeli ve Allâh (c.c.)’un âyetlerini uluorta ve keyfî bir şekilde açıklamaktan alıkoymalıdır. (İmâm Zehebî, Büyük Günâhlar, s.273-274)